1.1.27

अजीर्यताममृतानामुपेत्य जीर्यन् मर्त्यः क्वाधस्थः प्रजानन्। अभिध्यायन् वर्णरतिप्रमोदान् अतिदीर्घे जीविते को रमेत ॥२७॥

ajīryatām amṛtānām upetya jīryan martyaḥ kva adhasthaḥ prajānan. abhidhyāyan varṇa-rati-pramodān atidīrghe jīvite ko rameta ॥27॥

[अजीर्यताम् (ajīryatām) - among the undecaying; अमृतानाम् (amṛtānām) - of the immortals; उपेत्य (upetya) - having approached; जीर्यन् (jīryan) - decaying; मर्त्यः (martyaḥ) - mortal; क्व (kva) - where; अधस्थः (adhasthaḥ) - inferior; प्रजानन् (prajānan) - knowing; अभिध्यायन् (abhidhyāyan) - reflecting on; वर्ण-रति-प्रमोदान् (varṇa-rati-pramodān) - pleasures of form, delight, and joy; अति-दीर्घे (ati-dīrghe) - very long; जीविते (jīvite) - in life; कः (kaḥ) - who; रमेत (rameta) - would delight;]

Having approached the undecaying immortals, how could a decaying mortal, knowing (this), being inferior, delight in pleasures of form, gratification, and joy? Who would rejoice in a very long life?